Son yılların gözde bilgisayar oyunlarından Hitman'ın sinema uyarlaması olan filmin kahramanı Ajan 47, profesyonel bir tetikçi olmak için eğitilmiştir ve en güçlü silahları, agresif yapısı ile işindeki kararlılığıdır. Bu kez Ajan 47, tuzağa düşürülmüştür ve Doğu Avrupa'da kendisini oyundışı bırakmak isteyenleri ve bunun sebeblerini ararken Interpol ve Rus Ordusu da 47'nin peşindedir.
Filmde, 1860’ların İtalyası’nın hızla değişen toplumsal yapısına uyum sağlamaya çalışan yaşlı bir prensi canlandıran Burt Lancaster, statüsünü ve yaşam tarzını sağlama alma çabasıyla yeğeni Tancredi’nin (Alain Delon) zengin bir tüccarın kızı olan Angela’yla (Claudia Cardinale) evliliğini ayarlar; ve filmin final bölümünü oluşturan neredeyse bir saate yakın balo sahnesi boyunca, hem ait olduğu toplumsal sınıf hem de kendi geçmişiyle bugünü üzerine derin düşüncelere dalar. Birey ve toplum arasındaki etkileşimi büyüleyici ve görkemli bir dille anlatan böyle bir filmi, ancak Visconti gibi aristokrat kökenli bir Marksist yönetebilirdi. (Lancaster, rolünü Visconti’nin karakterinden yola çıkarak canlandırdığını söylemiştir). Aristokratların artık gücün yeni zenginlerin eline geçtiğini kabullendikleri balo sahnesi, haklı olarak sinema tarihinin en ustaca çekilmiş sahnelerinden biri olarak kabul edilir.
D'Artagnan, kendi bölgesini oluşturan Gascony'yi çift bir amaç ile terk etti: Kral silahşörlerine katılmak ve on dört yıl önce ailesini öldüren adamı bulmak. Paris’te bir kez Kraliyet Muhafızlarından kovulan ve düzensiz bir yaşam süren Aramis, Athos ve Portos ile tanışır. Buna ek olarak, merak uyandıran Kardinal Richelieu, silahşörlerin şövalye şefi Treville'i ağır cinayetlerle suçlamayı başardı. Fakat D'Artagnan boşta durmayacak
