Słowo kluczowe Experimental Cinema

Dwójka dzieci budzi się nocą i odkrywa, że z domu zniknął ich ojciec, a także wszystkie drzwi i okna.

Nastoletni fan deskorolek zostaje przypadkowo wplątany w morderstwo strażnika kolejowego.

Aktorka przejmuję osobowość swojej postaci w filmie. Z czasem świat, w którym żyje, staję się przerażający i surrealistyczny.

Vincent Gallo tworzy kontrowersyjny obraz według swego scenariusza, w którym jednocześnie występuje w głównej roli. Obraz opowiada o losach Buda Clay`a, który jest kierowcą rajdowym. Bud wciąż myśli o swej życiowej miłości, jaką jest Daisy. Jednak nie są razem. Mężczyzna próbuje zagłuszyć marzenia i wspomnienia o niej wrażeniami z innymi kobietami, ale zrezygnowany dochodzi do wniosku, że Daisy niczym nie zastąpi.

Szóstka dziewcząt przybywa na prowincję w odwiedziny do ciotki jednej z nich. Na początku istna sielanka nie zapowiada tragicznych wydarzeń jakie mają się rozegrać. Uczennice nie podejrzewają bowiem, że niezwykle sympatyczna pani u której pozostają w gościnie jest tak naprawdę duchem, który do swej egzystencji potrzebuje ofiar z dziewic

Ann znalazła się na życiowym zakręcie. Mieszka w Nowym Jorku, ale nie jest specjalnie zainteresowana wykonywaną na co dzień pracą, męczy ją związkowa rutyna, a do tego nie może znaleźć wspólnego języka z próbującymi kontrolować jej życie rodzicami. Droga ku odkryciu siebie i przejęciu odpowiedzialności za swoje życie nie będzie należała do łatwych. Zmagania Ann wypełniają zarówno absurdy dnia codziennego, jak i elementy… BDSM.

Ostatni film Dereka Jarmana, zmarłego w 1994 roku, został uznany za jedno z najbardziej kontrowersyjnych dzieł w historii filmu. "Blue" jest filmem, który składa się z błękitu, muzyki (Simona Fishera Turnera, Karola Szymanowskiego, Erika Satie) oraz głosów, które dociekają znaczenia koloru, odkrywają zaskakujące, najróżniejsze skojarzenia, ujawniają tajemnice. To rodzaj intymnego dziennika człowieka, który wie, że niebawem umrze.

Ten swobodny film jest autoportretem, który powraca do ponad 40 lat filmografii autora i kwestionuje najważniejsze etapy jego życia, jednocześnie rejestrując polityczne wstrząsy tamtych czasów.

Uhonorowany Specjalną Złotą Palmą esej 88-letniego reżysera: błyskotliwe, radykalne formalnie, prowokacyjne intelektualnie spojrzenie na filmowe medium. Każdy z rozdziałów (poświęconych m.in. podróżom, wojnom czy prawu) to fragment historii i dopiero gdy zbierzemy je razem, dostrzeżemy pełny obraz. Złożony z cytatów z klasycznych dzieł, newsów czy filmików ISIS z YouTube’a, erudycyjny "The Image Book" mówi o terrorze obrazów nie tyle wyjaśniających nam świat, ile kształtujących go zgodnie z politycznym zamówieniem. Podążając w stronę Bliskiego Wschodu, Jean-Luc Godard przygląda się kwestiom reprezentacji i jej braku, przekleństwu wizerunku narzuconego przez Zachód, podporządkowującemu spojrzeniu. Tasując na ekranie obrazy i manipulując dźwiękiem, twórca "Do utraty tchu" pyta o rolę, jaką odgrywa kino w historii XX i XXI wieku: kronikarza przemocy, wirusa roznoszącego groźne ideologie, strażnika istniejącego porządku, a może biernego obserwatora?

Rok 1973. Wolontariuszka zajmująca się dziką przyrodą prowadzi codzienne obserwacje na bezludnej wyspie u wybrzeży Kornwalii.

Some bite sized horror shorts. An experiment in low budget, no frills filmmaking as we learn the art of storytelling for film.