Słowo kluczowe Bulimia

Z wycieczki do Wielkiego Kanionu rodzina Taylorów przywozi niecodzienną pamiątkę, złe duchy.

Przerażona Liz to jedyna odnaleziona z czwórki nastolatków, którzy postanowili spędzić wolny czas w bunkrze. Policja próbuje ustalić, co się stało.

"Życie jest słodkie" to film pomiędzy groteską a koszmarem. Mike Leigh podpatruje życie angielskiej rodziny robotniczej, uparcie acz nieudolnie dążącej do zmiany swego społecznego statusu.

Opowieść o tragicznie zmarłej księżnej Walii. Produkcja zawiera archiwalne materiały, na których Diana sama komentuje kolejne wydarzenia, dzieli się swoimi refleksjami i punktem widzenia. To niezwykły zapis przemyśleń księżnej z 1991 roku. Otwarcie mówi ona o dzieciństwie, rozwodzie rodziców, momencie poznania księcia Karola i ich małżeństwie, niechcianej popularności. Wejście do rodziny królewskiej skupiło na Dianie uwagę mediów, związkiem z następcą tronu żył cały kraj. Brytyjczycy pokochali ją również za działalność dobroczynną i zamiłowanie do mody. W dokumencie poruszony zostanie szereg trudnych tematów jak przytłaczająca sława, zaburzenia odżywiania, depresja poporodowa czy kłopoty małżeńskie.

Arogancki, opryskliwy młody mężczyzna imieniem Owen choruje na bulimię i często doznaje ataków paniki, które biorą się z jego traumatycznej przeszłości. Przed laty Owen stracił rodziców w pożarze, za który obwinia siebie. Jego siostra, Pearl, też przebywała w domu, gdy ten zajął się ogniem. Dziewczyna przeżyła, ale doznała poważnych oparzeń. Rodzeństwo trafiło pod opiekę babci Violet, ale Owen nie zabawił u niej długo. Teraz jego dziewczyna, Isabel, zmusza go do podjęcia próby pojednania z rodziną. Razem przyjeżdżają do domu Violet, która nie ukrywa, że nie cieszy się na ich widok. Owen i Isabel planują zostać tutaj kilka dni i postarać się nawiązać bliższą relację z domowniczkami. Przede wszystkim z Pearl, która większość czasu spędza w swoim pokoju i najwyraźniej nie zamierza przychylić się do usilnych próśb Owena o rozmowę. Violet tymczasem robi wszystko, by obrzydzić niechcianym gościom pobyt w swoim domu.

Ellen Hart trenuje biegi długodystansowe. Kiedy w 1980 roku rozpoczyna przygotowania do startu w olimpiadzie, jej trener żąda, żeby zrzuciła kilka kilogramów, stosując rygorystyczną dietę.

Społeczeństwo narzuca kobietom nieosiągalne ideały urody. W obliczu tego faktu 14-letnia Paula (Lucía Castro) nie potrafi zaakceptować swojego ciała. Uważa, że jest za gruba. Lęk powoduje u niej dużą samotność. Nie znając lepszych sposobów na osiągnięcie samoakceptacji, Paula sięga po coraz to drastyczniejsze środki na drodze do odchudzenia. W rezultacie zapada na anoreksję i bulimię. W internecie natrafia na społeczność, w której znajduje sporo zrozumienia.