Słowo kluczowe Dean

Mitch, po tym jak odkrył prawdziwe oblicze swej dziewczyny, wyprowadza się i wynajmuje domek na terenie kampusu uniwersyteckiego. Zawsze blisko są jego dwaj przyjaciele - Frank i Beanie, którzy dla poprawienia jego humoru organizują w domku imprezę. Od tego momentu rozpoczynają się ich problemy z dziekanem, nota bene kolegą z dzieciństwa, którego niegdyś gnębili. Dziekan postanawia, że domek Mitcha zostanie preznaczony na cele uniwersyteckie. Chłopaki, aby ratować Mitcha wykorzystują luki w statucie uczelni i zawiązują bractwo, które można by podciągnąc pod działalność prostudencką...

Dwóch studentów pierwszego roku –Larry "Pinto" Kroger (Thomas Hulce) i Kent "Flounder" Dorfman (Stephen Furst) zostaje członkami bractwa Delta Tau Chi działającego na terenie Faber College. Bractwo to pełne jest oryginałów i stawiających zabawę ponad wszystko studentów. Członkami bractwa Delta są między innymi: Eric "Otter" Stratton (Tim Matheson), John "Bluto" Blutarsky (John Belushi), Daniel "D-Day" Simpson Day (Bruce McGill) oraz Robert Hoover (James Widdoes). Sąsiadami i wrogami Delty jest ekskluzywne bractwo Omega Theta Pi pod wodzą Douga Neidermeyera. Wraz z dziekanem Vernonem Wormerem (John Vernon) najchętniej pozbyliby się kłopotliwego stowarzyszenia. Okazją jest test z psychologii, który wszyscy członkowie Delty oblewają. Tymczasem trwają przygotowania do dorocznej parady uniwersyteckiej.

Korpulentny i nieśmiały profesor Sherman Klump spotkał prawdziwą miłość i postanowił się ożenić. Jego wybranką jest Denise Gaines, koleżanka z pracy. Miłą i spokojną atmosferę przerywa niespodziewany powrót alter ego profesora - Buddy'ego Love'a. Zdesperowany wykładowca postanawia raz na zawsze rozprawić się ze złą stroną swojej osobowości. Wykorzystując badania nad DNA przyszłej żony, ma zamiar wyeliminować kod genetyczny Buddy'ego ze swojego organizmu. Ten nie daje za wygraną.

Po pamiętnych adaptacjach dzieł Georgesa Bernanosa dokonanych przez Roberta Bressona (Dziennik wiejskiego proboszcza, Mouchette) do prozy pisarza sięgnął Maurice Pialat, przenosząc na ekran jego pierwszą powieść z 1926 roku. W stylu narracji Pialat idzie tropem Bressona, a duchowo wierny jest oryginałowi, prezentując postać księdza, uwikłanego w konflikty ze światem ogarniętym złem, któremu nie zawsze potrafi zaradzić, oraz w konflikty ze swymi kościelnymi przełożonymi, którzy zbyt często popadają w rutynę. Na uwagę zasługuje wybitna kreacja Gérarda Depardieu jako księdza Donissana, który, niejako wbrew swoim warunkom zewnętrznym, zagrał człowieka kruchego, pełnego niepokoju, pokornego. Rolę proboszcza zagrał w filmie sam reżyser. Złota Palma w Cannes została przyznana tym razem w atmosferze skandalu. Publiczność, oburzona kontrowersyjną wymową filmu, przyjęła werdykt gwizdami, na co reżyser zareagował wygrażaniem pięścią.