Słowo kluczowe Grieving Widower

Z okazji otwarcia szkoły w Bostonie dzieci mają narysować, jak będzie wyglądał świat za 50 lat. Jedna z uczennic oddaje kartkę zapisaną cyframi. Pół wieku później uczniowie otrzymują prace rówieśników sprzed lat. Dzieło wypełnione cyferkami wpada w oko astrofizykowi. Naukowiec stwierdza, że oznaczają one daty katastrof, do których doszło w ciągu 50 lat, a także liczbę ofiar oraz współrzędne geograficzne miejsc kataklizmów. Są tam też zapisane informacje o wydarzeniach, które mają nastąpić. Profesor podejmuje starania, by zapobiec wypadkom.

Znana fotoreporterka wojenna, Isabelle Reed, ginie w wypadku samochodowym. Jej mąż i synowie są zrozpaczeni. Trzy lata po śmierci kobiety dziennikarz "The New York Times", Richard Weissman, pisze o niej artykuł. Ujawnia nieznane szczegóły wypadku. Spokój członków rodziny Isabelle zostaje zburzony, ostatecznie wszyscy będą musieli się z nią skonfrontować.

Odnoszący sukcesy bankier inwestycyjny Davis (Jake Gyllenhaal) próbuje uporać się ze śmiercią żony, którą stracił w wyniku tragicznego wypadku samochodowego. Nie pomaga mu w tym presja, którą wywiera teść (Chris Cooper), mimo to Davis stara się, by życie wróciło do normalnego biegu. Któregoś dnia Davis wysyła skargę na niedziałający automat z napojami i słodyczami, jaki możemy spotkać na każdym rogu. Tak zaczyna się korespondencja między nim a pracującą w firmie zajmującej się automatami Karen (Naomi Watts). Korespondencja, która coraz częściej zawiera wątki osobiste, wkrótce tworzy między nimi głęboką osobistą więź. Z pomocą Karen i jej piętnastoletniego syna (Judah Lewis), Davis zaczyna odzyskiwać równowagę wewnętrzną, stopniowo wydostając się z bezbrzeżnej otchłani rozpaczy.

Beth (Rebecca Hall) jest wstrząśnięta nagłą śmiercią męża, mieszka osamotniona w zbudowanym przez niego domu nad jeziorem. Robi wszystko, żeby zachować spokój, ale dręczą ją koszmary – niepokojące wizje nawiedzającej dom i wzywającej ją uwodzicielsko widmowej istoty. Wbrew radom przyjaciół Beth zaczyna przekopywać rzeczy męża w poszukiwaniu sensownego wyjaśnienia. W efekcie odkrywa szereg dziwnych, szokujących sekretów – klucz do zagadki, którą postanawia za wszelką cenę rozwiązać.

„Wesele w Sorrento” to romantyczna komedia nagrodzonej Oscarem Susanne Bier z Piercem Brosnanem i Trine Dyrholm w rolach głównych. To niepoprawnie optymistyczna opowieść o tym, że czasem wszystko się zaczyna, kiedy myślimy, że już po wszystkim. „Wesele w Sorrento” to kino gatunkowe w najczystszej postaci, niczym „Mamma Mia!”, tyle że z błyskotliwym scenariuszem, jak pisała krytyka. W efekcie powstała brawurowa opowieść ze świetnie nakreślonymi postaciami, pełna pikantnych dialogów i humoru. „Wesele w Sorrento” opowiada o dwóch bardzo różnych rodzinach, które przyjeżdżają do pięknej willi położonej w cytrusowym sadzie nad morzem. Okazją do spotkania jest wesele, podczas którego nic nie przebiega zgodnie z planem, a zarazem wszystko zmierza do przewrotnego i radosnego finału.

Siedmioletnia Eloise (Jillian Estell) nie miała łatwego dzieciństwa. Jej matka zmarła podczas porodu, a ojciec-narkoman nigdy jej naprawdę nie poznał. Ciemnoskórą dziewczynkę wychowywali biali dziadkowie ze strony matki; niestety pewnej nocy w wyniku wypadku samochodowego babcia ginie, co burzy kruchą równowagę w rodzinie. Zmagając się z żałobą, dziadek Elliot (Kevin Costner) musi potwierdzić swoje prawa do opieki nad dziewczynką. Do walki o dziecko przystępuje druga babcia Eloise, Rowena (Octavia Spencer), która za namową prawnika stara się udowodnić, że świeży wdowiec jest rasistą. Sytuacja jeszcze bardziej się komplikuje, gdy na scenę wkracza rzekomo "czysty" ojciec Eloise...

"Miłość raz jeszcze" to opowieść o starszym panu, który po śmierci żony ponownie się zakochuje. Kiedy jednak Frank i Florence informują przyjaciół o rychłym ślubie, syn Franka - Robert - próbuje przeszkodzić planom ojca i jego ukochanej.

Po śmierci żony Charlie zabiera syna, Bootsa, w podróż na półwysep Jork na północy Australii, dokąd przed laty obiecał wybrać się z nim na ryby. Początki wspólnej wyprawy są trudne. Mężczyźni nie utrzymywali ze sobą kontaktów. Dopiero z czasem są w stanie podzielić się bolesnymi doświadczeniami - Charlie związanymi z odejściem żony, a Boots - syna, który zginął tragicznie. Po drodze podróżnicy przeżywają wiele przygód i poznają niezwykłych ludzi, m.in. utalentowaną muzycznie nastolatkę, Jess, której pomagają uwolnić się od zaborczego chłopaka. [telemagazyn.pl]

Kobieta, która cierpi na zespół stresu pourazowego po śmierci narzeczonego, zaczyna widzieć na swoim telefonie komórkowym niepokojące obrazy dotyczące swojej przyszłości.

Popularna rubryka z listami do redakcji znajdująca się w lokalnej gazecie nazywa się "Droga Violu". Stała autorka kolumny odchodzi na emeryturę, a redaktor naczelny gazety, Earl Bellamy, staje przed dylematem wyboru nowej "Violi". Mężczyzna znajduje na biurku anonimowy list od księgowej, Katie Minor. Redaktor naczelny zatrudnia kobietę na nowym stanowisku i zgadza się zachować jej anonimowość. Pewnego dnia kobieta otrzymuje list od wdowca, który samotnie wychowuje córkę i wciąż cierpi po stracie ukochanej żony. Katie szybko odkrywa, że autorem jest Russ Mitchell, a wymiana korespondencji budzi w niej coraz żywsze uczucia. Niestety, Russ, podążając za jej radą, otwiera swoje serce dla innej kobiety.

Yoram jest wdowcem po pięćdziesiątce, który pracuje jako weterynarz w parku safari w Tel Awiwie. Mężczyzna ma nastoletnią córkę Roni, którą jednak coraz rzadziej widuje. Pewnej nocy pod jej drzwiami pojawia się zespół ratowników medycznych. Użytkownicy forum internetowego powiadomili ich, że Roni postanowiła odebrać sobie życie. Po próbie samobójczej Yoram decyduje się zabrać córkę na wycieczkę, która staje się dla nich pretekstem, aby odkryć życie na nowo.

Tony had a perfect life. But after his wife Lisa suddenly dies, Tony changes. After contemplating taking his own life, he decides instead to live long enough to punish the world by saying and doing whatever he likes from now on.