Niemand blijft onberoerd door de kracht van de seizoenen en hun jaarlijkse cyclus van geboorte, groei en verval. Zelfs niet de twee monniken die een kluizenaarshutje delen dat op een vijvertje drijft midden tussen de bergen.
De film is vrij geïnspireerd op een episode die het einde van de carrière van filosoof Friedrich Nietzsche heeft gemarkeerd. 3 januari 1889, op de Piazza Alberto in Turijn, is Nietzsche ooggetuige van het slaan van een paard. De huilende Nietzsche sloeg zijn armen om een uitgeput en mishandeld tuigpaard. Na deze gebeurtenis schreef de filosoof nooit weer en daalde af in waanzin en stilte. Maar wat gebeurde er met het paard? Vanuit dit uitgangspunt, ‘Het Paard van Turijn’, gaat Tarr de levens verkennen van de koetsier (Krobot), zijn dochter (Bok) en het paard.
Een rondtrekkend circus strijkt neer in een Hongaars dorpje. De bewoners vergapen zich aan de belangrijkste attracties, zoals het opgezette skelet van een walvis en een geheimzinnige 'Prins', die als een ware demagoog de bevolking in zijn greep probeert te krijgen.
In een klein dorpje in het post-communistische Hongarije is het leven tot een soort virtuele stilstand gekomen. De augustusregens hebben aangevangen. De dorpelingen verwachten een grote gelduitkering die avond, waarna ze gepland hebben het dorpje te verlaten.
Een jonge vrouw komt met een helikopter aan voor een kort verblijf bij een nomadenstam in Siberië. De nomaden tolereren haar, maar doen geen echte moeite contact met haar te maken. Zij probeert net zo min met hen te communiceren.
