அயலி

၁၄ ရာစုက ပန်နီယာဆိုတဲ့ရွာလေးဟာ အာရာလီအရှင်မရဲ့ကောင်းချီးပေးမှုတွေနဲ့ သာယာ၀ပြောနေခဲ့တယ် အပျိုစင်နတ်ဘုရားမ ဖြစ်တဲ့အတွက်အပျိုစင် မိန်းကလေးတွေသာ ထိတွေ့ဆုတောင်းခွင့်ရတဲ့အချိန်မှာ အပျိုစင်တစ်ယောက်ဟာ သူ့ကျောင်းတော်လာရင်း တစ်ခြားရွာက လူတစ်ယောက်နဲ့ ချစ်ကျွမ်း၀င်ပြီး ရွာကထွက်ပြေးခဲ့လို့အမျက်ထွက်ပြီး ရွာကပ်ဘေးဆိုက်ပျက်စီးခဲ့ရတယ် ရွာသစ်ပြန်တည်ပြီးချိန်မှာတော့ ဒီလိုမျိုးထပ်မဖြစ်ရဖို့ ရွာမှာရှိတဲ့မိန်းကလေးတွေကို အပျိုဖော်၀င်တာနဲ့ပေးစားခဲ့ကြတယ် အဲဒီချိန်တည်းက နှစ်ပေါင်း ၅၀၀ ကြာပြီးသည်ထိ ဒါကိုအစဉ်အလာတစ်ခုလိုထိန်းသိမ်းလာခဲ့တယ် တိုးတက်ပြောင်းလဲလာတဲ့ခေတ်မှာ အိမ်ထောင်တစ်ခုကို စောစောစီးစီးမထူထောင်ချင်သူ ပညာဆက်လက်သင်ကြားချင်သူ မိန်းကလေးတွေရှိလာချိန်မှ ယခုဇာတ်ကားလေးဟာအိန္ဒိယရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတို့ ထုံးစံအတိုင်း စနစ်တွေ ထုံးတမ်းတွေကို ထိထိမိမိတိုက်ခိုက်ဝေဖန်ထောက်ပြထားတဲ့ ဇာတ်ကားလေးဖြစ်ပြီး ယခုကားထဲမှာ ကျားမလူတန်းစားခွဲခြားမှု ရှေးရိုးစွဲအစဉ်အလာများကို မျက်ကန်းဖက်တွယ်မှုတွေကို အကွက်ကျကျထည့်သွင်းဖော်ပြဝေဖန်ထားပါတယ်