သော့ချက်စာလုံး Taipei

သူ့နာမည်ကတော့ ကွန်ဖြူးရှပ်ဝါဒ ဂန္ထဝင်စာအုပ်တွေထဲက တစ်အုပ်မှာပါတဲ့ လူတွေရှောင်လွှဲလို့မရနိုင်တဲ့ လူ့သဘာဝ အခြေခံလိုအပ်ချက်တွေဖြစ်တဲ့ စား သောက် ကာမဆိုတဲ့ အချက်တွေကို ဆိုလိုတာပါ။ အန်းလီကတော့ ပိုဖျော့အောင်လို့လား ကာမသက်သက်မဟုတ်ဘဲ ချစ်ခြင်းကိုပါသက်ရောက်စေချင်လို့လားတော့မသိ Man Woman ဆိုပြီး သုံးသွားပါတယ်။ ပြောရရင် ဒီတစ်ဇာတ်လုံးဟာ အဖေတစ်ယောက်နဲ့သမီး၃ယောက်ကို အခြေတည်ပြီး သူတို့ရဲ့ စားသောက်နေထိုင်ခြင်းတွေ၊ အိမ်ထောင်ရေး အချစ်ရေးတွေ၊ သူတို့ကြားက ဆက်ဆံရေးတွေအကြောင်း ပုံဖော်ရိုက်ကူးထားတဲ့ ကားသက်သက်ပါပဲ။ ပြောရရင် လူတွေတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကြားက ချစ်ခြင်းတွေဟာ ဖြစ်တည်မှုရဲ့ အဓိပ္ပာယ်၊ ဘဝရဲ့ အဓိပ္ပာယ်အဖြစ်ဆောင်နေတဲ့အကြောင်း သွယ်ဝိုက်ရိုက်ပြထားတယ်ပေါ့။

ဂွတ်ဘိုင်ဒရာဂွန်အင်း တစ်ကားလုံးက ရုပ်ရှင်ရုံဟောင်းတစ်ခုမှာ တစ်ချိန်က legenကြီး ကင်းဟူရဲ့ ဒရာဂွန်အင်းကားပြနေတဲ့ အချိန်တစ်ခုကို ရိုက်ထားရုံသက်သက်ပဲ။ ဒီလိုရိုက်တာ Tsai Ming Liangပထမဆုံးတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ရုပ်ရှင်ကို ရုပ်ရှင်ပို ဆန်စေခဲ့တဲ့ အင်ဂမာဘတ်မန်းတို့ အီရန်ရုပ်ရှင်က ဆရာတစ်ဆူဖြစ်တဲ့Abbas Kiraostami တို့လည်း ရိုက်ခဲ့ဖူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ Tsai Ming Liangကလည်း Tsai Ming Liangပါပဲ။ သူ့ကားက ရုပ်ရှင်ကြည့်တဲ့သူတွေအကြောင်းကားလား ရုပ်ရှင်တကယ်မကြည့် တဲ့သူတွေအကြောင်းကားလားတော့ မသည်းကွဲဘူး။ ရုပ်ရှင်ရုံက လူတော့သိပ်မများလှဘူး။ အကုန်လုံးနီးပါးက ရုပ်ရှင်တကယ် ကြည့်နေတာမဟုတ်ဘဲ ကြောင်လာပျောက်နေတဲ့သူတွေချည်း။ ဒါကြောင့်ပဲနေပါမယ် ဒီဒရာမာကားကို Tsai Ming Liangပြန်ကြည့် တော့ ဟာသကားကြည့်သလို ခွက်ထိုးခွက်လန်ရယ်မိသတဲ့။ တော်တော်ရယ်ရတဲ့ကားပဲလို့ဖြေဖူးတယ်။ သူကလည်းသူကိုး။ ဒရာမာ အခြေအနေတွေကို humour ဆန်ဆန်ပါ အငွေ့အသက်ရအောင် လုပ်နေကျပဲ။ ခုနပြောသလို ရုပ်ရှင်မကြည့်တဲ့သူ တွေအကြောင်း ရိုက်ထားတယ်ဆိုပေမဲ့ ကားထိုးတဲ့သူရယ် လက်မှတ်ရောင်းတဲ့မိန်းမရယ် ကာရိုက်တာကိုလည်း အထူးတလည်ပြထားသေးတယ်။

ခေါင်းစဉ်အတိုင်းပါပဲ ရုပ်ရှင်ဟာ ထိုင်ပေမြို့က လူငယ်တွေအကြောင်းပဲ။နီယွန်မီးတွေ စုန်းမီးတောက်သလိုထနေတဲ့ တိုင်ပေရဲ့ညဟာ နီယွန်နတ်ဘုရားပေါ့။ ဟိုမောင်ဖီလာကဗျာထဲက စာသားလို “လူငယ်ဆိုတာ သူပုန်စိတ်ကလေး နည်းနည်းတော့ရှိတာပဲ”မဟုတ်လား။ ထိုင်ပေညရဲ့ သူပုန်တွေဟာ စီးက ရက်ကို လက်ကမချပါဘဲ တယ်လီဖုန်းရုံထဲက ငါးပြားစေ့လေးတွေ ခိုးကြတယ်။ ထိုင်ပေညရဲ့ သူပုန်တွေဟာ ခေါင်းမရှိတောင် ခုနှစ်ရက်အသက် ဆက်ရှင်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ပိုးဟပ်ကို သံချွန်နဲ့စိုက် မသေမရှင်ဘ၀ကို ကြည့်ရက်ကြတဲ့ ကောင်တွေပဲ။ အာသာတစ်ခါဖြေမယ်။ဟော်တယ်တစ်ခါသွားမယ်။ ဒါ နေ့အိပ်ညသွားတဲ့ ထိုင်ပေသူပုန်များပဲ။မစားရက်တာတွေကို ကျွေးခြင်းမျိုးနဲ့တောင် အဖေက ကျွန်တော့်ကို ကောင်းစေချင်ခဲ့တယ်။ သူပုန်စိတ်ပျောက်အောင်လို့တဲ့ မန္တန်စာရွက်ကိုပြာချ ၀မ်းထဲ၀င်အောင် အမေက ကျွန်တော့်ကို တိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ လူမမယ်စရိတ်တွေဟာ အဖေ့ရဲ့ ရုပ်ရှင်ရုံမရောက်တဲ့နှစ်လတွေကို ရှည်ကြာစေခဲ့ပေမဲ့လည်း အဖေ့ရဲ့ အိမ်အပြန်နောက်ကျတဲ့ညတွေဟာ ကျွန်တော့်အတွက် စိတ်ပူစရာ ဘယ် တုန်း က မှ မဟုတ်ခဲ့ဘူး။

New Taiwenese Cinema ရဲ့ အစောပိုင်းရုပ်ရှင်တွေထဲ တစ်ကားအပါအဝင်ဖြစ်တဲ့ ထိုင်ပေစတိုရီကို ထိုင်ဝမ်ရုပ်ရှင်သစ်ရဲ့ ပဲ့ကိုင်ရှင်တွေထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ အတ်ဒဝတ်ယန်းက ရိုက်ကူးထားပါတယ်။ Criterion Collectionကလည်း World CInema Project အတွက် 4k နဲ့ပြန်ထုတ်ခဲ့တဲ့ ထိုင်ဝမ်ရုပ်ရှင်ရဲ့ မှတ်တိုင်တစ်ခုလို့ ပြောလို့ရပါတယ်။ A Brighter Summer Day မှာ ယန်းဟာ ပြည်မနဲ့ထိုင်ဝမ် ခွဲထွက်တဲ့ကာလကို ရိုက်ပြပြီး အဲဒီခေတ်က အခြေအနေတွေကိုထင်ဟင်အောင်ရိုက် ပြခဲ့သလို ဒီရုပ်ရှင်မှာလည်း ယန်းဟာ ဂျပန်နဲ့ အမေရိကန်လွှမ်းမိုးမှုအောက်က ထိုင်ဝမ်စီးပွားရေးအခြေအနေကို သူ့ဟန်အတိုင်း ကာရိုက်တာတွေအများကြီးသုံးပြီး ပုံဖော်ရိုက်ကူးသွားတာပါပဲ။ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းဇာတ်ဝင်ခန်းတွေ tragedy တွေ မထင်ရင်မထင်သလို တော်တော်လှလာတတ်တဲ့ စီနီမာတိုတွေကို သုံးပြီး ၁၉၆၉ဝန်းကျင်က ထိုင်ပေမြို့ပြရဲ့ အခြေအနေကို မသိမသာရော သိသိသာသာရော ပြထားတဲ့ ရုပ်ရှင်ပါ။ ဒီကာလဟာ ယန်းလည်း ၂၀ဝန်းကျင်လောက်ပဲ ရှိသေးတဲ့ကာလဖြစ်သလို ဒီရုပ်ရှင်ရဲ့ တရုတ်နာမည်က ငယ်ဘဝရည်းစားကို ရည်ညွှန်းတယ်ဆိုတော့ ဒီရုပ်ရှင်ထဲက ကာရိုက်တာဟာ သူ့အကြောင်း တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းလည်း ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။

When a mysterious enemy targets his family, a Taipei triad member heads to Los Angeles to protect his strong-willed mother and oblivious younger brother.

In the red light district of 1980s Taipei, women at a popular Japanese night club navigate jealousy, heartbreak, friendship and love.

A Taipei doctor and a San Francisco engineer swap homes in a daring pact, embarking on journeys filled with trials, secrets and unexpected encounters.